Ամենահավեսը հեծանվի ստուգատեսն էր, որովհետև հատակին դրել էինք ծննդյան գլխարկներ և այդ ուղղությամբ էինք հեծանիվ վարում:
Աշոտ Փանոսյան
Ինձ համար ճամբարում շատ լավ էր, մանավանդ Ջրվեժի ճամփորդությունը: Ես սովածացել էի, բայց ինձ հետ ուտելիք էի վերցրել: Սահնակ էի քշում, ուզում էի դահուկ էլ քշել, բայց չկարողացա: Էլի եմ ուզում Ջրվեժ գնալ:
Արամ Հակոբյան
Ճամբարում ինձ դուր եկավ լողի ստուգատեսը: Մայրիկս միշտ պատրաստում է լողիս շորերը, ես սիրում եմ լողալ:
Արտաշես Գասպարյան
Ես գլուխկոնծի տվեցի, պառկեցի խաղացի ու էսքանը: Սպորտային մարզանք արեցի ու գնացի տեսա, թե Էրիկը ոնց էր լողում. լավ էր լողում:
Այսօր խոսեցինք դդմի օգտակար հատկությունների մասին, Paint ծրագրով դդմային կերպարներ նկարեցինք, պատմեցինք նկարի մասին:
Դավիթն ու Դանիելն ակտիվ մասնակցեցին, հավեսով խոսեցին, պատմեցին:
Համերաշխ, ստեղծական գործունեությունը, բաց ներառական միջավայրը մեզ մտերմացնում, մեկ է դարձնում: Դավիթն ու Դանիելն այնքան են ներառված, որ խմբից չես ջոկի, չես տարբերի:
Յուրաքանչյուր սովորող պատմում, ներկայացնում է իր հունվարը՝ պատումով, տեսաձայնագրությամբ: Արդյունքները հրապարակվում են դասարանական բլոգում, ենթակայքում:
Ստացված կերպարներով փորձում ենք փոքրիկ ներկայացում խաղալ
Ղափամայի ծեսի համար ճակտնոցների, գոտիների, թևնոցների պատրաստում
Դդմագլոր խաղ. Խաղը սկսում ենք բակում ձյան վրա: Սովորողները դդումները ձյան վրա գլորում են, հետո փորձում հաշվել, թե քանի ոտնաչափ է իրենց գլորած դդմի ճանապարհը:
Խաղ մարզադահլիճում. Սովորողները բաժանվում են երկու խմբի: Խմբից մեկը գլորում է դդումը, իսկ մյուսը պետք է այդ նույն ճանապարհով ինքը գլորվի, վերցնի դդումն ու դդմի հետ գլորվելով հետ վերադառնա:
Շրջանաձև նստում են, դդումն իրար գլորում, ում գլորում են, նա դդում բառով նոր բառ է ասում, կազմում /դդմախնձոր, դդմագդալ, դդմափիղ/
Երաժշտություն
Ղափամայի ծիսական երգերի
Ազգային պարերի ուսուցում
Ընտանեկան նախագծեր
Մայրիկի, տատիկի հետ դդմային կերակրատեսակների պատրաստում
Ես ամուսնացած եմ Սառցե մարդու հետ:
Մենք ծանոթացել ենք մի հյուրանոցում` լեռնադահուկային հանգստավայրում: Դժվար է պատկերացնել ավելի հարմար վայր` Սառցե մարդուն հանդիպելու համար: Նա հյուրանոցի նախասրահում էր, որ մարդաշատ էր` լի երիտասարդների ամբոխով: Նա նստած էր բուխարուց հնարավորինս հեռու մի անկյունում` գրքի մեջ կլանված: Գրեթե կեսօր էր, սակայն թվում էր, թե պարզ, սառն առավոտվա լույսը ամբողջովին պարուրել է նրան: «Տե´ս, Սառցե մարդն է», – շշնջաց ընկերուհիներիցս մեկը: Այն ժամանակ ես գաղափար անգամ չունեի, թե ինչպիսին էր Սառցե մարդը: Ընկերուհիս նույնպես չէր կարող օգնել ինձ: Նա միայն գիտեր, որ գոյություն ուներ մեկը, ով կրում էր Սառցե մարդ անունը: «Նա, անշուշտ, պատրաստված է սառույցից», – ավելացրեց նա` դեմքին լուրջ արտահայտություն տալով: Այնքան լուրջ, ասես խոսքը ոչ թե Սառցե մարդու, այլ ուրվականի կամ ինչ-որ վարակիչ հիվանդի մասին էր: Շարունակել կարդալ →
Հյուսիսային դպրոցի 1-ին, 2-րդ դասարանցիները Միքայել Ղազարյանի ջերմ ընկերակցությամբ հնարավորություն ունեցան վայելելու Ջրվեժի ձմեռային հեքիաթը: Մեզ էին միացել նաև սովորողների մայրիկները, հայրիկներն ու տատիկները: Բոլորը սահնակ քշեցին, իսկ համարձակները՝ դահուկ:
Արգելոցն իր հմայքով, գեղեցկությամբ հիացրեց մեզ. տպավորվեցինք:
Ձմեռային մարզական խաղերի իրականացման պատասխանատու՝ Միքայել Ղազարյան
Դանիելն ակտիվ, հավեսով մասնակցեց մարմնամարզական ստուգատեսին, հերթով կատարեց բոլոր առաջադրանքները:
-Մարմնամարզությունը անեմ, որ մամայիս պատմեմ,-ասում է,- բա տուն գնամ, ի՞նչ պատմեմ:
Մարմարյա սրահում էլ ոգևորված հետևում էր յուրաքանչյուր մարդու, յուրաքանչյուր խոսքի, գործողության և շարժումի: Կրկնում էր այն արտահայտությունները, որոնք հնչում էին բարձրախոսով, կարդում էր այն տեքստերը, որոնք երևում էին էկրանին:
Դավիթն այսօր մարզական էր հագնված: Արդեն գիտեր, որ պետք է մասնակցենք մարմնամարզական ստուգատեսի: Սպասում էր, անհամբեր էր, բայց երբ բաճկոնները հագանք ու ճամփա ընկանք նեղվեց.
-Չեմ ուզում, ես չեմ գա, ինձ մի տար:
-Դավիթ ջան, եթե չես ուզում, դու չես մարզվի, բայց արի գնանք, կնայես ընկերներիդ: Եթե կուզես, դու էլ կմարզվես, չես ուզի՝ պարզ է, որ չենք ստիպի:
Համոզվեց: Ժպտաց: Հագնվեց:
Հյուսիսային դպրոցից Մայր դպրոց տանող ճանապարհը, հատկապես աստիճանները ձյունառատ էին, Դավթի համար իջնելը դժվար էր, վախենում էր:
Նկատել եմ, որ Դավիթն աստիճաններ ու բարձրություն չի սիրում, խուսափում է անցնել այն ճանապարհներով, որտեղ աստիճաններ կան: Ցած է նայում ու գրեթե միշտ խնդրում.
-Օգնի, չեմ կարող:
Զգույշ, անշտապ, խոսք ու զրույցով անցանք ճամփան, հասանք Մայր դպրոց: Ուրախացավ, որ պիտի գլուխկոնծի տար, գլորվեր ներքնակների վրա: Պառկեց կապույտ գորգին ու որոշ ժամանակ ուսումնասիրում էր տարածքը, շոշափում էր գորգը, ներքնակները: Մեկ էլ ինքն իրեն որոշեց խմբին միանալ, սողալ նստարանի վրայով ու թավալվել:
Սիրեց նաև Միքայել Ղազարյանին, ժպտաց ու զգաց, որ Միքայելը հավանում է իրեն:
Դավիթն այսօր մասնակցեց նաև Մեդիաուրբաթին: Առաջին դասարանցիները ելույթ ունեին: Մինչ ելույթն ասում էր.
-Ես չեմ պարի, միայն կգամ, բոլորիդ կնայեմ:
Երաժշտության հնչյունները լսելուն պես նետվեց սրահ ու… առանց մեկնաբանության
